plat3Een zwak punt bleef de sector tussen de Jekertoren en de Pater Vincktoren, die alleen door de eerste stadsmuur werd afgeschermd.  Een betere beveiliging werd pas mogelijk, toen het grondgebied van Maastricht door aanslibbing van de Jeker en daarna in 1486, door annexatie van een aangrenzend gedeelte van de Luikse heerlijkheid Sint-Pieter, naar het zuiden opgeschoven was. In 1456 werd het aangeslibde terrein voor de Helpoort met een hardstenen muur versterkt. Nog steeds komen bij de Pater Vincktoren drie bouwperiodes samen; de eerste omwalling, de tweede muur en het bolwerk uit 1456. Hier liggen ook drie waterpoorten bij elkaar, waarvan er nog twee dienst doen. Dertig jaar later liet de magistraat, het toen ontstane en ingelijfde gebied, de Nieuwstad, bevestigen door een gracht en een aarden wal. Deze provisorische versterking werd in de jaren 1515-1517 vervangen door de nog bestaande muur in lichtgrijze Naamse steen, die door twee zware rondelen, voorzien van geschutskazematten, wordt bestreken. Zij dragen de grimmige namen "Haet en Nijd "en "De Vijf Koppen".

plat4

 

 

 

De nogal schriele poort met de schertsnaam "Poort Waerachtig" , die eigenlijk geen stadspoort in de zin van vestingpoort is, is de Neogotische compensatie voor een doorbraak in 1887 en 1888, welke de wijk "Villapark" een betere verbinding met de Sint Pieterstraat gaf.